Hongarije: het land van de goulash

Afgelopen dinsdag aangekomen op camping Jo Napot (hongaars voor welkom) in Kisbarapati. We worden welkom geheten door een divers scala aan rariteiten. De eigenaren komen uit Nederland en zijn 10 jaar geleden de camping begonnen. We kijken onze ogen uit en na het opzetten van ons kampement besluiten we een rondje te maken. Van oude trabanten tot Bassie en Adriaan caravans, er is vanalles te zien. Salvador Dali is er niks bij, in ieder geval Jean vindt dit mooier om te zien. Na een lange duik in het zwembad en een maaltijd gemaakt op ons buiten fornuis vinden we het mooi geweest. De donkerte valt om 21.00 uur en daarmee sluiten ook langzaam onze ogen.
Vroeg worden we wakker van de zon die volop schijnt, op tafel ligt een Vikorn broodje klaar, de dag kan beginnen. Na een lekker ontbijt zijn we per auto naar Kapsovar gereden om dit stadje te bekijken en de Hongaarse cultuur op te snuiven. Likkend aan een enorm ijs (voor een astronomisch klein bedrag) bewonderen we de Hongaarse gebouwen en zoeken we oordopjes voor Lieve zodat ze kan zwemmen.
Na Kapsovar vervolgt onze reis het verdere binnenland in richting 1 van de donkerste gebieden van Europa om daar het planetarium (Zscelici Csillagpark) te bezoeken. We rijden het natuurpark in en zien een idyllisch restaurant waar we onze eerste goulash kunnen nuttigen. Na ja Lieve en ik dan. Pim ging liever voor het wilde zwijn en Jean voor het kalfsvlees. Na deze overheerlijke maaltijd vervolgt onze weg naar het planetarium. We worden daar allervriendelijkst welkom geheten en omdat allea in het hongaars is, krijgen we een privé tour in het Engels van een zeer gedreven sterrenkundige. In ligstoelen kijken we in een bol naar een film over de luchtvervuiling op aarde, we zien allerlei stukken meteoriet, een stuk maan, alleen de steroscoop laten we achterwege omdat het buiten bliksemt. Jean heeft als aandenken een stukje meteoriet gekocht van zijn vakantiegeld. Deze houdt hij de hele dag als een schat goed vast in zijn hand. Hierna beklimmen we nog de nabijgelegen toren en genieten van het eindeloze uitzicht over de boomtoppen.
Terug naar de camping doen we nog een klein openlucht museum aan en zien we hoe de huizen vroeger eruit zagen met lemen vloeren en daken gemaakt van stro.
Op donderdag besluiten we na ons ontbijt om de toerist uit te hangen aan het Balatonmeer. Via een marktje onderweg, waar Lieve haar eerste portemonnee heeft gekocht, rijden we naar Siofok. De drukte van her verkeer neemt toe, de hoeveelheid toeristen ook. Na een parkeerplaats gevonden te hebben volgen we onze weg door de vele toeristenkraampjes naar het Balatonmeer en bewonderen we de grootte van het meer. Nieuwsgierig geraakt hoe de (rustigere) overkant eruit zal zien, besluiten we de veerboot naar Tihany te nemen. Echter de file ernaartoe schrikt ons af. We gaan toch voor het rustige en vredige binnenland waar de toeristen op 1 hand te tellen zijn. Lieve doet een dutje in de auto en Jean stelt zijn gebruikelijke hoeveelheid vragen die standaard beginnen met "Maar Pim". Vele vragen later zijn we bij het Deseda meer. We parkeren bij een verlaten camping en lopen naar het bezoekerscentrum. Vanuit daar malen we een behoorlijke wandeling totdat in de verte het gerommel weer hoorbaar is. Net te laat komen we doorweekt aan in het bezoekerscentrum, waar we allerlei opgezet materieel kunnen bekijken. Als de droogte weer terug is, lopen we terug naar de auto en keren terug naar ons stekje in Kisbarapati. Na een stevige met hongaarse groenten gevulde groetenschotel sluiten we ons avontuur in Hongarije af met de lange duik in het zwembad dat we helemaal voor ons alleen hebben
Na een douche zijn we fris en klaar voor onze reis naar Servië.